Meestal is het eigen geld van de ondernemer ontoereikend om het bedrijf succesvol op te bouwen in de beginfase. Een ondernemer kan dan startkapitaal ophalen bij een bank of bij een investeerder.
Startkapitaal van een bank is geleend geld dat met rente terugbetaald moet worden. Dit kapitaal scharen we onder vreemd vermogen. Startkapitaal van een investeerder is geld dat ingebracht wordt in ruil voor aandelen in het bedrijf. Een investeerder koopt als het ware een stuk van het bedrijf op. Deze vorm van startkapitaal noemt men risicodragend vermogen, wat we onder eigen vermogen plaatsen.
Startkapitaal van een investeerder
Het financieren van start-ups komt steeds meer voor rekening van investeerders. Een investeerder die startkapitaal inbrengt neemt vaak wel het risico dat een bank mijdt bij een bedrijf in de (op-)startfase. Er zijn immers weinig zekerheden in de beginfase, iets wat een bank wel verlangt.
- Startkapitaal van een investeerder: informal investor
Een informal investor is de meest logische investeerder die in een start-up investeert. Deze particuliere investeerder investeert tussen de 50.000 en 500.000 euro aan startkapitaal in een bedrijf. Vaak vormen diversie informal investors een groep, waardoor ze meer startkapitaal kunnen investeren. - Startkapitaal van een investeerder: regionale ontwikkelingsmaatschappij
Regionale ontwikkelingsmaatschappij stimuleren de bedrijvigheid in hun regio met groei- en startkapitaal. Qua profiel komen ze grotendeels overeen met gewone participatiemaatschappijen. Grootste verschil is dat de investeringsbeslissingen niet altijd alleen op zakelijke gronden worden genomen, maar ook politiek worden gestuurd (stimuleren regionale economie en werkgelegenheid). - Startkapitaal van een investeerder: participatiemaatschappij
Een participatiemaatschappij kan een ondernemer startkapitaal verschaffen. Enkele kleinere participatiemaatschappijen investeren vanaf een paar ton in jonge start- of groeibedrijven. Deze investeerder komt vaak iets later dan een informal investor investeren.
